Robot SARA en ik

Vriendinnen
Robot Sara en ik zijn al snel vriendinnen geworden, ik vind het altijd leuk om haar in te zetten en te ontdekken wat zij allemaal in huis heeft. Mede daardoor werd ik al snel ingewerkt door mijn collega zodat ook ik achter de schermen het één en ander kon programmeren in Robot Sara. Zo heb ik onder andere een heel muziekprogramma opgesteld in robot Sara, het voordeel van zelf zo’n programma opstellen is dat je weet wat er komt en wat je kunt verwachten.

Teamwork
Tot nu toe bleef ik tijdens de activiteit altijd in dezelfde ruimte omdat ik mijn aandacht volledig aan de cliënten wilde geven; met hen dansen op de muziek, hen aanmoedigen in het raden van liedjes of het beantwoorden van quizvragen en samen met muziekinstrumenten meedoen op het ritme van de muziek. Robot Sara maakt dit mogelijk omdat zij haar programma wel draait, ik hoef niet na te denken over wat er nu komt.

SARA is een onderdeel van de groep
Vanaf moment één spreek ik de robot aan met haar naam ‘Sara’ en maak haar onderdeel van de groep. ‘Sara en ik gaan muziek met jullie maken vanmiddag’ of ‘Ik heb Robot Sara weer meegenomen’ Het leuke vind ik dat een aantal van onze cliënten dat nu ook steeds meer doen. Ze begroeten haar: ‘hey Sara’ of ‘jaaa Sara, leuk’. En wanneer ze even vastloopt of nadenkt dan zeggen ze: ‘Sara heeft geen zin meer’ of ‘ze is in slaap gevallen’. Robot Sara is bijna niet meer weg te denken op onze dagbesteding.

Vertrouwen
Dat ik Robot Sara in zou zetten als ‘plaatsvervanger’ of als ‘zelfstandige’ had ik niet zozeer verwacht. Enerzijds omdat ik het zelf te leuk vind om erbij te zijn en anderzijds omdat ik het misschien niet helemaal vertrouwde. En toch heb ik meegemaakt dat ik, door een samenloop van omstandigheden, mezelf moest opsplitsen en mijn aandacht aan twee groepen cliënten moest geven, in twee verschillende ruimtes. Wegens ziekmelding waren een aantal collega’s afwezig en was het onzeker of de dagbesteding in de normale vorm door kon gaan. Daarbij had ik een blessure aan mijn arm waardoor ik letterlijk handen tekortkwam. Zoals ik eerder schreef heb ik het muziekprogramma zelf in robot Sara gezet en wist ik wat er kwam, hierdoor wist ik ook wanneer en hoelang ik weg zou kunnen blijven. Met een extra uitleg en stimulans aan de cliënten; ‘Ik ben heel even in de andere ruimte, Sara blijft hier bij jullie, dus jullie kunnen doorgaan met muziek maken, ik wil jullie wel horen he?’ ben ik naar de andere ruimte gegaan en heb daar voor de andere cliënten gezorgd. De muziekactiviteit is doorgegaan, ik heb de cliënten gehoord in de andere ruimte en ik was op tijd terug voor de quizvragen. De cliënten keken en luisterde geconcentreerd naar Sara en vervolgde de activiteit alsof er niks anders was dan toen ik erbij zat. Op deze manier kon ik de groep een aantal keren alleen met Sara laten en kon de activiteit gewoon doorgaan, terwijl ik kon zorgen voor de ander, wat een verademing.